2018

Nowe formy, otwarcie na multimedialność i nowe technologie cyfrowe, łączyło się podczas tego festiwalu z podejmowaniem tematów trudnych, będących społecznym tabu w uważanej za „kolorową i pogodną” sztuce lalkarskiej. Lalki i animanty – czyli ożywiane formy i przedmioty, twórcy festiwalowych przedstawień stawiali w sytuacjach granicznych: odchodzenia i śmierci, migracji, wojen i terroryzmu. Część artystycznych wypowiedzi przebiegała pod znakiem Obcego i oswajania różnie rozumianej inności.
Precyzyjnie opowiedziane historie sąsiadowały z przedstawieniami afabularnymi, będącymi czystą metaforą i uczta dla wyobraźni, a zarazem wirtuozerskim popisem ludzkich umiejętności z pogranicza różnych sztuk od cyrkowej począwszy.

Grand Prix zdobyły Popioły Plexus Polaire (Francja/Norwegia) – arcymistrzowski popis animacji różnej wielkości lalek będący zarazem kroniką wypadków i przenikliwą refleksją o mrocznej stronie ludzkiej natury. Najlepszym spektaklem dla dzieci zostały Opowieści małej Lupityny Gonzales Loutky bez hranic (Czechy).

W ciągu 5 dni widzowie obejrzeli 23 przedstawienia. Prezentacjom towarzyszyła wystawa Kono Donkili. Afrykański teatr lalek oraz panel dyskusyjny stowarzyszenia POLUNIMA pt. Dokąd idziemy? poświęcony przyszłości sztuki lalkarskiej.